Veeee işte geldik hayalin kalbi olan Isle of Skye bölümüne. Türkçesi Gökyüzü Adası olan bu bölüme. Batı İskoçya’ya 500 metrelik uzun bir köprü ile bağlı olan Skye adasının ününü duymuştum ve fotoğraflardan çok güzel bir yer olduğunu görmüştüm. Burayı bu hayalimin kalbi olarak tanımlıyorum. Çünkü doğanın bağrında, şehir hayatından araçla 20dk uzaklıkta, dağın başında, güzel de bir ev bulunca 10 günlüğüne ayarlayıp burayı hayalimin kalbi olarak ilan ettim.

10 gün olarak ayarladım çünkü koşuşturmak istemedim. Zaten evden çalışacaktım ve işten sonra akşamları adanın etrafını rahatlıkla gezmek istiyordum. Ama öyle olmadı ve tabi ki de her yere koşuşturdum. Bu eve vardığımda hem yağmurdan ıslanmıs hem de çok fazla motor sürmekten aşırı yorulmuştum. Zaten 1-2 gün öncesinde de Ben Nevis dağına gün batımı ve gün doğumu için kamp yapmaya gitmiştim. Hal böyle olunca eve ulaştıktan sonraki ilk 2 günüm odada dinlenmekle geçti.

Biraz kendime gelince atladım motora ve adada turlamaya başladım.

Hemen ilk hedefime koştum. Üstteki deniz feneri. Adanın en batı ucunda ve harika bir manzaraya sahip bu deniz fenerinde güneşli bir havayla beraber Midges denilen yani insani yiyen küçük sinekler vardı. Tabi bu sefer hazırlıklıydım. Sinek ilacını tüm vücuduma sıktım ve bana uğrayan olmadı. Neymiş efenim güneş kremi alacakmışım da 50 faktör olacakmış da fpv midir pvf midir öyle bişisi de olacakmış da falan filan. Ulan bir Allah’ın kulu demez mi güneş 1-2 gün var yok, onu boş ver sen sinek ilacı al yanına, orada Midges denen küçük canavarlar var, yer seni diye. Arkadaş bütün batı İskoçya’da her yerde bu lanet sinekler. O kadar çoklar ki, niye bu kadar çoklar aklım almıyor. Onlardan kurtulmanın tek yolu tüm batı İskoçya’yı ateşe vermek olurdu.

Neyse ben deniz fenerinin etrafında takılıp, manzarayı izleyip, drone uçururken birden fotoğrafta görünen en arkadaki kayalıklardan sesler duymaya başladım. Bir baktım bir dünya kuş orada uçuyor, garip garip sesler geliyor ve bir de ne göreyim 2-3 tane girdap var. Kesin balina var dedim veya fok kaynıyor orası. Balina balıkları yemeye kıyaya yaklaştı, kuşlardan balinalardan kaçan küçük balıkları avlıyor falan, kafamda hemen senaryoyu yazdım ve saldım drone’u. Koş olum dedim 2 balina fotosu kap gel, gelirkende bir iki fok vidyosu çek. 1 tane pili orada tükettim ve kuşlardan başka bir şey göremedim. Girdap ise denizin(hatta okyanus diyelim çünkü fotoğraftaki yer Kuzey Atlantik Okyanusu) ortasında kalan kayalıklardan dolayı girdap oluşuyormuş. Garip seslerde salak kuşların sesi ve kayalardan yankılandığı için değişik geliyor. Ne heyecan yaptın ibrahim balina göreceğim diye ve tüm senaryo boşa gitti. Ama umudumu kesmedim, burada olmasa da başka bir yerde fok veya balina görme ihtimalim var.

Deniz fenerindeyken hava güneşliydi ama burada hava o kadar hızlı değişiyor ki, hava durumuna bakıyorum yağmur yok diyor ama yağmur yağıyor. Veya hava yağmurluyken bir anda güneşli oluyor. Yağmura hazırdım tabi ve yağmursuz motor sürdüğüm gün sayısı en falzya 1 veya 2’dir.

Sonraki günlerde adanın en popüler yeri olan The Old Man of Storr’a gittim. Türkçesi Storr’un yaşlı adamı. Ortada dik duran kayalık yaşlı bir adama benzediğinden dolayı öyle demişler. Ama efsaneye göre orada yaşayan dev bir gün yeter be kardeşim, dünyayı ben mi kurtaracağım ve ne haliniz varsa görün ben artık ebedi uykuya geçiyorum demiş ve yatmış oraya. Yatmış ama parmakları havada kalmış o yüzden de o kayalar için devin parmakları diyorlar. Eğer öyleyse ebedi uykusuna geçmeden önce son hareketini yapmış eleman.

Tabi buraya gelirken kafamda hep soru işaretleri vardı. Tamam eyvallah abi güzel yer ama 2 tane dikili taş var, başka ne olayı var buranın, çok mu abartıyor millet diye kendi kendime soruyordum. Hatta motorla giderken çektiğim üstteki fotoğraftaki gibi görünce öyle düşünmüştüm. Ama gel gör ki etrafında yürümeye başlayınca manzarasına ve doğasına hayran kaldım. Bulutlar bir aşağı iniyor bir yukarı çıkıyor. Bir taraf okyanus, etrafta inekler ve kocaman kayalık bir alan. Hatta 2-3km yürürüm diye başlamıştım ve yürüyüşü bitirdiğimde neredeyse 10km yürümüştüm.

Bu güzel fotoğrafların yanında harika bir kaç video da çektim. Ve şunu net bir şekilde söylebilirim ki çektiklerim gördüklerimin en fazla yüzde 5’idir.

Skye adasında ne kadar yol varsa girdim çıktım ve hayatımda motor sürerken hiç bu kadar keyif almamıştım. Bayıldım resmen ve motorla hiç durmak istemiyordum. Adaya geldiğimde 1500 mil yani 2000 küsür km yol yapmıştım bile. Adada ne kadar daha yol yaptım bilmiyorum. Tahminimce 500 mil kadar daha yapmışımdırç Keşke gün gün ne kadar yol yaptım tutsaydım. Aslında google haritaların zaman çizelgesi özelliği var. Oradan bakınca hangi gün kaç km gitmişim, nerede durmuşum, ne kadar mola vermişim vs. hepsi gözüküyor. Gezi bittiğinde plan yazarken bunlardan faydalanayım.

Bu arada Storr’un yaşlı adamından sonra koşa koşa yani başka bir akşam The Fairy Glen’e gittim.

Ya buranın bir olayı yok. Var aslında, minik minik tepeler var ve küçük su birikintileri var. O yüzden değişik tatliş bir yer. Küçük tepeler bana karınca tepekerinden yürüyormuşum hissi verdi. Ortada dizili bu yuvarlak taşların ise bir olayı yok. Delinin biri gelmiş yapmış herhalde. İnternette gördüğüm fotoğraflarda çok büyük bir alanmış gibi gelmişti. Bu kadar küçük olduğunu görünce şaşırdım. Tam ortadaki taşa ise bozukluk atmış, dilek tutmuş ve çikolata koymuşlar. Ulan toplasaydım onları hem benzin parası çıkardı hem de çikolata yemiş olurdum. Ahh akılsız kafam hep sonradan mı çalışırsın.

Böyle böyle bir oraya bir buraya koştururken Isle of Skye’daki günler hızla geçiyordu. Ne yedin ne içtin çocuk sen diyenleriniz olabilir. Bütün yiyecek, benzin gibi ihtiyaçlarımı Portree denilen küçük şirin kasabadan sağlıyordum. 20dk uzaklıktaki yer burasıydı. Ne yalan söyleyeyim dağ başında bu evde kaldığım süre resmen rehabilitasyon olarak geçti. Sessizlik, huzur ve akıl ile baş başa kalmanın muhteşemliğini yaşadım.

Son hedefime başka bir gün iş çıkışı motor sürdüm. Evet adanın en kuzeyindeki yere, Rubha Hunish denilen kayalıklara gün batımına gittim. Tabi bir yandan hala umudum vardı, ya balina görürsem diye. Ve yine kısmet olmadı.

Skye adasında 10 gün nasıl geçti ve bitti hiç bir fikrim yok. Burada müthiş manzaralar gördüm ve yollarında ağzımın suyu aka aka motor sürerken keyiften motoru düşüreceğim anlar yaşadım. Tek pişmanlığım çok fazla doğa yürüyüşü yapamamak oldu. Ama hem çalış hem motor sür hem de her yere git falan anca bu kadar oluyor. Şimdi ayrılık zamanı. Sıradaki hedefim Inverness’in biraz batısındaki Strathpeffer’de bulunan 120 yıllık Viktorya mimarisinde yapılmış eve ulaşmak, evin kule katındaki odada bir hafta geçirmek ve Highlands bölgesinin kuzeyinin altını üstüne getirmek. Şimdi yol zamanı, yola çıkma zamanı.

Son olarak edindiğim bir başka tecrübeyi paylaşayım.

Aslında güneşin tam olarak doğu ve batı noktalarından doğup batmadığını biliyorduk. Mevsimlere göre yani dünyanın hareketine göre kaymalar olabiliyordu ama bu kadarını hiç tahmin etmemiştim. Güneş resmen Kuzeybatı’dan battı ve Kuzeydoğu’dan doğdu. İşte bu yüzden Kuzey’de geceler çok kısa oluyor. Doğadayken yön bulmak için en basit yöntem güneşi takip etmektir. Türkiye’de bu sistem çalışır ama Kuzey’de yönleriniz şaşabilir. Bu yüzden en doğru yön bulma aracı pusuladır.