Scottish Highlands yani İskoçya yaylalarının en büyük şehri olan Inverness’de bugün 1 haftamı dolduruyorum. 1 hafta nasıl geçti hiçbir fikrim yok. Oysaki 4 haftalık bu plan çok uzun sürermiş gibi gelmişti. Inverness’teki son günümde bahçeye bakan kocaman camlara sahip oturma odasında bir koltukta oturmuş yanlız başıma İskoç fiskisi yudumlarken derin düşünceler içerisinde yağmurlu havayı izleyerek notlarımı yazıyorum.

3 yıllık hayalim olan bu turun benim için anlam ve öneminı Bir Hayale Yolculuk - Isle of Skye‘da anlattım. Peki planın birinci bölümünde neler oldu?

Aslında 18 Haziran Cuma öğleden sonra yola koyularak en azından yolun yarısı olan 500km’lik kısmı gelmeyi planlıyordum. Ancak hava Londra’da o kadar yağmurluydu ki beni bırakmaya hiç niyeti yoktu. Buna sert esen rüzgarlarda eklenince Cumartesi günü yola çıkmaya karar verdim. Yağmura ve rüzgara hazırdım ancak motorla en az 3 saat yağmur ve rüzgar altında ilerlemeye çalışmak beni perişan edecekti.

Cumartesi sabahın körü olmasa da 7:30’da yola koyulmuştum. Hedefim tek günde Londra’dan Inverness’deki kalacağım bu eve ulaşmaktı. Motorla bir günde yaklaşık 1000km. Dile kolay. Bu benim motorla tek seferde gitmeyi planladığım en uzun yolculuktu. Tabi kafamda hep çok yorulursam bir yerlerde kalırım düşüncesi vardı ve en fazla 100 mil yani 160km yol yapıp mola vermeyi aklıma kazımıştım. Valla ne hikmetse yol aktı gitti 6 mola(3’ü ihtiyaç 3’ü benzin) ve 610mil(yaklaşık 1000km) sonunda Inverness’e ulaşmıştım. Son 100 mil acı verici olsa da 12 saat sonra hedefe ulaşmak benim için harikaydı. Burada mesfaler ve hızlar mil hesabı olarak geçtiğinden mil yazıyorum. Yoksa başka bir nedeni yok. Bu ingilizlerin yolları da ters olduğu gibi ölçü birimleri de ters :).

Airbnb üzerinden ayarladığım evin sahibi Carey beni karşıladı. Çok tatlı bir ablamız olan Carey 6 ay önce buraya taşınmış. 250cc’lik bir motoru var ve fotoğraftaki karavanı satın almış. İçini, hatta motor işlerini vs de kendisi yapıyor. Bazı parçaları daha ucuza getirmek için aynı karavandan daha iyi bir durumda olan bir tane daha bulmuş ve ikisini birleştiriyor. Bunun motorunu söktüm buna taktım falan dedi ya. Enteresan bir kadın ve bunun haricinde ev resmen kravat üretim yeri. Bir sürü kravat yapmış. Hem hobi olarak hem de isteyen kişilere özel olarak yapıyormuş. 49 yaşında ve hemşire olarak çalışıyor. Erkek arkadaşı var ama farklı evlerde yaşıyorlar. Carey’in hayatından kesitler aktarıyorum çünkü bunlar bizim toplumumuzla olan farklılıklar. Farklı insanların nasılda farklı hayatlar yaşadıklarını sizinle paylaşmak istedim. Yoksa Carey ablamın bir özelini size anlatmıyorum. Evde bir kişi daha var. Carey’in aradaşı ve buraya iş için gelmiş. Sabah 6 da gidiyor akşam 6 da geliyor. Valla 4 gün sonra adamla karşılaştık sadece merhaba dedik. Resmen hayalet gibi biriydi, evde var mı yok mu belli değildi. Ha bir de Jake var. Uyuşuk tembel kedi. Carey’in tanımıyla şeytan. 14 yıldır beraberler. Ne dostluk ama demi. Ben 14 yıl anamla babamla yaşayamadım valla :).

Ev ortamı genel olarak böyle ben hafta içi işe bağlanıp çalıştığımdan ve akşamları da motora atlayıp bir yerlere gezmeye gittiğimden ötürü çok fazla zaman geçirmedik. Buralarda beni şaşırtan bir diğer olay ise Carey ablanın evin kapısını bile kilitlememesi. Anahtar taşımaya gerek yok. Harika valla. Biz Londra’da 2 alarm ve bir dünya kamera taktık eve. Hatta bir arkadaş gaz bombası bile taktırdı. Şaka değil gerçek valla. Eğer o evde yokken birileri eve dalarsa uzaktan patlatıyorlar. Çok iyi demi.

Son 3 gündür hava çok yağmurlu be. Bu yüzden pek bir yere gidemedim. Zaten ilk haftanın planı yol yorgunluğunu atıp iş sonrası etrafta minik geziler yapmaktı. Tam planladığım gibi de oldu. Hem motor da beni çok yormuştu. Dizlerimde ve omuzlarımda müthiş kas ağrısı oldu. Yapışkan ısıtıcı ve Voltaren sayesinde 3-4 gün sonra rahatlamaya başladım.

Yarın sabah buradan ayrılıyorum ve Fort William’a geçeceğim. Fort William’da güzel bir kamp alanında 5 günlük bir kamp macerası beni bekliyor. Yarın yani 26 Haziran Cumartesi’nin planı buradaki Ben Nevis kamp alanına varmak. Pazar günü ise gün batımına Ben Nevis’e çıkıp orada kamp yapmak ve Pazartesi sabah gün doğumunu yaptıktan sonra kamp alanına geri dönüp 9’da iş başı yapmayı planlıyorum. Fakir misin sen iznin yok mu diyorsun sanırım. Aslında iznim vardı kullanacaktım ancak iş değiştireceğimden dolayı izinleri de kullanamadım. Bu yüzden çalışmam gerekiyor. Ne zaman böyle bir yol planı yapsam yeni bir iş teklifi alıyorum ve çalışmam gerekiyor. Ama işin güzel yanı hayalini kurduğum hem çalış hem gez modelinin de deneme sürümleri yapmış oluyorum. O hayalin yapılabilirliğini test ediyorum.

Bu yolculuk benim için bir çok tecrübeyi içinde barındırıyor. Ve edineceğim bu tecrübeler sayesinde bir sonraki hayallerimle ilgili aksiyonlar alacağım.

Carey bugün kendi doğum günü partisine katılmak üzere yola çıktı. Hafta sonu olmayacak o yüzden vedalaştık ve ben belki yine görüşürüz dedim. Nerede cennette mi diye sordu? Dünya küçük belki cennet de küçüktür neden olmasın abla dedim. Abla kısmını içimden demiş olabilirim. Carey’e sadece evini benimle paylaşmadığı hayatının 1 haftasını benimle paylaştığı için teşekkür eden bir notla beraber küçük bir hediye bırakıp ayrılacağım.

Yolculuğumun ilk bölümü planladığım gibi tamamlandı. Sırada bu hayalin yıldızı, Birleşik Krallığın zirvesi Ben Nevis’te güneşi batırmak ve doğurmak var. Ardından Harry Potter treninin peşine düşeceğim ve sonrasında ise bu hayalin kalbi olan Isle of Skye a doğru yol alacağım.

Bu son noktaya kadar okuduğunuz için teşekkürler, kocaman sevgilerimle öpüldünüz ;).